۱۳۹۴ مرداد ۳۱, شنبه

در جهانبینی اصیل ایران، هُدهُد، پیکریابی گوهرخُداجوئی و خودجوئی درهر جانی است. در این جهانبینی، خُدا جوینده است.

در جهانبینی اصیل ایران، هُدهُد، پیکریابی گوهرخُداجوئی و خودجوئی درهر جانی است. در این جهانبینی، خُدا جوینده است.
گویند که پرنده‌ی هُدهُد شامه‌ی تیزی برای یافتن آب های زیرزمینی دارد، و آب، در جهانبینی اصیل ایران، یکی از پیکریابی‌های خُداست. هر جانی، ماهی شناور در دریای خُداست. هرجانی، پیمانه‌ی مَی و شیره و گوهر خُداست. خُدا، ساقی جان‌هاست.
در «منطق الطیر» عطار و در داستان سیمُرغ؛ پرنده‌ی هُدهُد راهنمای مُرغان«جان‌ها» برای یافتن سیمُرغ«جم=جانان» می‌شود. در این داستان، هُدهُد پیر خردمند و دانائی است که پیر طریقت می‌شود ...

«شاد و خُرَّم و پیروز باشید»









هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر