 |
| وینه ی ئا وای سادات جاماز |
جاماز=جاماسب»!
یکی از دیرینه سال ترین روستاهای منطقه است که شوربختانه بیشتر ساکنان آن به
شهر کوچیده اند و دیگر آن گرمی حضور مردمان ریشه دار اش را احساس نمی کنید.
به باور اینجانب هر ده و آبادی تنها کومه ای سنگ و کُلوخ بی جان نیست که نابودی
آن دردی را به همراه نداشته باشد، بلکه هر آبادی برای آباد شدن خود شیره ی جان
مردمانش را با خود همراه می کند و راه و روشی را برمی گزیند و ذره ذره و
پاورچین پاورچین رمز و راز بقا و ماندگاری اش را در خود تجربه می کند و برای
خود تاریخی و فرهنگی را می سازد که جان دارد و نیز، «جان شیرین خوش است»
و همین تجربه فرهنگی و تاریخی آنان است که در دل مردمان آن خاک، سینه به
سینه، منتقل می شود و هویت آنان را می سازد، هویتی که با پراکنده شدن مردمانش
در کلان شهرها، تا اندازه ی زیادی، بلعیده می شود، حال آنکه هر یک از این چنین
هویت هائی یک سرمایه ملّی و جمعی است و سبب غنا و سرشاری فرهنگی می شود
و براستی که از بین رفتن هر یک از آنان سبب فقر فرهنگی ملّتی خواهد شد.
تلاش کنیم تا به غنای فرهنگی خود ارج نهیم و از آن نگهبانی کنیم .
با تشکر از زحمات دکتر کیخسرو بابایی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر